Wanneer je epilepsie hebt en een kinderwens, is het belangrijk dit ruim op voorhand te bespreken met jouw huisarts of neuroloog, dus vóór je een voorbehoedsmiddel stopt. Zo kan waar nodig tijdig medicatie worden aangepast. Sommige ASM, zoals valproaat (Depakine, Valproate), verhogen immers het risico op aangeboren afwijkingen. Andere anti-epileptica, zoals lamotrigine (Lamictal) en levetiracetam (Keppra), worden als veel veiliger beschouwd. Om het effect van medicatieaanpassingen op de aanvallen te kunnen evalueren, gebeuren eventuele wijzigingen best ruim voorafgaand aan een zwangerschap. Bovendien is er dan voldoende tijd om alle aspecten verbonden aan zwangerschap en het jonge ouderschap te bespreken. 

De meeste mensen met epilepsie kunnen gewoon kinderen krijgen. Bij de meeste vrouwen met epilepsie verandert de frequentie van de aanvallen niet tijdens de zwangerschap. Sommige vrouwen merken dat aanvallen beter onder controle zijn, anderen dat er net meer aanvallen zijn. Dit laatste kan een gevolg zijn van slaaptekort op het einde van de zwangerschap of de effecten van ochtendmisselijkheid op de inname van medicijnen. 
Als je tijdens de zwangerschap meer aanvallen hebt, kan je met je neuroloog bespreken hoe je de situatie veilig kan aanpakken voor jou en je baby. 
Tonisch clonische aanvallen (aanvallen met bewustzijnsverlies en schokken in de vier ledematen) kunnen gevaarlijk zijn voor moeder en foetus, en zelfs tot een miskraam leiden. De aanvallen zelf kunnen leiden tot gevaarlijke situaties. Deze risico’s kunnen hoger zijn (afhankelijk van het type en de frequentie van de aanvallen die je hebt) dan de risico’s die de inname van anti-epileptica met zich meebrengen. De medicijnen trouw blijven innemen is dus uiterst belangrijk. 

De kans dat ouders die geen epilepsie hebben een kind krijgen dat aan epilepsie lijdt, is 1%. Hoe het zit als een ouder epilepsie heeft, hangt af van het type epilepsie, en ligt tussen de 0% en de 50%.